Zastępcy notarialni

Wykaz zastępców notarialnych Izby Notarialnej w Gdańsku

Instytucja zastępcy notarialnego została wprowadzona do polskiego prawodawstwa mocą  ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (DZ. U. poz. 829), na podstawie której dokonano zmiany między innymi ustawy z dnia 14 lutego 1991 roku – Prawo o notariacie (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 164).

Zastępcą notarialnym jest osoba, która uzyskała pozytywny wynik z egzaminu notarialnego i złożyła ślubowanie. Minister Sprawiedliwości niezwłocznie po ustaleniu wyniku egzaminu notarialnego wydaje zaświadczenie o uzyskaniu statusu zastępcy notarialnego, które doręcza zastępcy notarialnemu i Prezesowi Rady Izby Notarialnej, właściwej według miejsca zamieszkania zastępcy notarialnego. Na podstawie takiego zaświadczenia, Prezes Rady właściwej Izby Notarialnej odbiera ślubowanie, a następnie umieszcza zastępcę notarialnego w wykazie zastępców notarialnych danej Izby. Rada skreśla zastępcę notarialnego z wykazu: na wniosek zastępcy notarialnego, z chwilą powołania zastępcy notarialnego na stanowisko notariusza lub w wypadku orzeczenia wobec zastępcy notarialnego kary dyscyplinarnej polegającej na skreśleniu z wykazu zastępców notarialnych. Skreślenie z wykazu zastępców notarialnych skutkuje wygaśnięciem uprawnień zastępcy notarialnego.

Zastępca notarialny może być zatrudniony w kancelarii notarialnej. W przypadkach, gdy notariusz nie może pełnić swych obowiązków, sam notariusz, Prezes Rady właściwej Izby Notarialnej lub Rada Izby Notarialnej – w zależności od przyczyn niemożności pełnienia obowiązków przez notariusza – wyznacza na ten czas zastępstwo spośród zastępców notarialnych zatrudnionych w kancelarii notariusza albo spośród zastępców notarialnych z wykazu właściwej Izby Notarialnej. Notariusz może również upoważnić zastępcę notarialnego zatrudnionego w swojej kancelarii do wykonywania czynności notarialnych w wypadkach innych niż wyżej opisane.